Η δράση του Συλλόγου μας το 2011
| Οι απολογισμοί που κάνουμε τέτοιες μέρες με έβαλαν στον πειρασμό να γράψω για την δράση του συλλόγου μας που εδώ και έξι μήνες αναλάβαμε την "ατμομηχανή" του. | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
|
Οι απολογισμοί που κάνουμε τέτοιες μέρες με έβαλαν στον πειρασμό να γράψω για την δράση του συλλόγου μας που εδώ και έξι μήνες αναλάβαμε την "ατμομηχανή" του. Θα προσπαθήσω να μην κάνω νεκρολογία ούτε και μνημόσυνο σε δράσεις αλλα και σκέψεις που στο κάτω κάτω της γραφής ίσως να μην αφορούν και κανέναν. Είχαμε έξι δημιουργικούς μήνες. Πέρασαν κάποιες στιγμές με ζόρι, με μικρές διαφωνίες, μα με πολύ χαμόγελο και θετικές σκέψεις. Κόντρα στον καιρό που θέλει μια κακομοιριά μια άχρωμη αντίληψη των πραγμάτων, σταθήκαμε άλλες φορές βιαστικά και άλλες πιο χαλαρά σε ένα σωρό ζητήματα πολιτισμού που μέχρι τώρα ο σύλλογος μας για άλλους λόγους τα προσπέρναγε. Ξεκινήσαμε τον Μάιο του 2011 βλέπαμε το κτίριο λίγο σαν φάντασμα και όλους εκείνους που έστησαν τον σύλλογο να μας κουνούν το δάχτυλο λέγοντας πως μας σκεπάζει η βαριά σκιά τους. Πρώτη σκέψη μας η δημιουργία ενός ουσιαστικού και αναβαθμισμένου διαδικτυακού τόπου όπου με την ανάλογη σοβαρότητα θα ενημερώνεται ο κάθε Μενετιάτης (και όχι μόνο) για της εξελίξεις και τις δράσεις που αφορούν τον τόπο μας. Το project ανάλαβε να σηκώσει ο Βαγγέλης Δημελλάς που επάξια μας έβγαλε μπροστά. Σήμερα καμαρώνουμε το www.menetes.org και δεν ντέπομαι να πω: είναι ένα site ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ. Αξίζει να αναφέρω 517 facebook φίλοι και 2.500 επισκέψεις μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου. Στην συνέχεια και στην αρχή του καλοκαιριού φτιάξαμε το πρώτο ντοκιμαντέρ μας. Οι "Μαρτυρίες Ξεσηκωμού" σε σκηνοθεσία του Μανώλη Δημελλά αποτελούν την πρώτη ουσιαστικά ταινία τεκμηρίωσης που αφορά τον ξεσηκωμό της 5ης Οκτωβρίου 1944. Η ταινία μας που δόθηκε άνευ τιμήματος στους συντοποίτες μας ακολούθησε πορεία στις σκοτεινές αίθουσες των φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Πρώτα στην Χαλκίδα (www.docfest.gr) και τώρα ετοιμάζεται για το επίσημο πρόγραμμα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για τις Κάννες δεν είμαστε σίγουροι.
Το καλοκαίρι βρεθήκαμε στο χωριό. Μέσα από την καλοκαιρινή ραστώνη καταφέραμε να μαζευτούμε αρκετές φορές στα καφενεία αλλα και να ακούσουμε, να αφουγγραστούμε τους δικούς μας ανθρώπους, αφού σε συνεργασία με τον Εξωραϊστικό Σύλλογο του χωριού μας αλλά και με την Εκκλησιαστική Επιτροπή μαζευτήκαμε στο μέγαρο των Μενετών. Εκεί ο πήχης μπήκε ψηλά. Οι Μενετιάτες ήθελαν ένα σύλλογο με δράση, δουλειά μα και αποτελέσματα. Από τον Σεπτέβρη φορτσάραμε. Κάθε Πέμπτη τα γραφεία μας είναι ανοιχτά κάνουμε το ΔΣ αλλα ακούμε και τους περαστικούς Μενετιάτες που πολλές φορές έφεραν θέματα για συζήτηση. Ξεκινήσαμε με την συμβολή της δικιάς μας Γεωργίας Διακονή, μαθήματα χορού. Καθέ Κυριακή από νωρίς το απόγεμα παιδιά μαθαίνουν να χορεύουν σε καρπάθικους σκοπούς. Η Γεωργία έδωσε πνοή, ζωντάνεψε σκέψεις με τα βήματα της. Μαζί της η Φραντζέσκα Πρωτόπαπα που άοκνα προσέφερε πολλές ώρες δουλειάς. Στην πρώτη Πειραική αμφικτυονία ο σύλλογος και το χωριό μας είχαν την τιμητική τους. Όποιος περνούσε από το Καρπάθικο περίπτερο συναντούσε με τα μάτια τις Μενετές αφού ο πίνακας που κοσμούσε τον χώρο ήταν το χωριό μας. Ο Γιώργος Κούρτης κρατούσε το περίπτερο ανοιχτό και “έκλεινε” το μάτι όταν μιλούσαν για το πιο όμορφο χωριό του νησιού. Άλλωστε ο Γιώργης μας εκπροσωπεί επάξια και στο εξωτερικό. Ο εορτασμός της 5ης Οκτωβρίου ήταν για εμάς ένα σοβαρό θέμα. Προκάλουσε αμηχανία και άγχος η προετοιμασία, η παραγωγή της γιορτής. Πολλές ώρες συζητήσεων μα και διαφωνιών. Τελικά σε έναν όμορφο, ίσως λίγο μικρό μα οι καλοί είναι άνετα παντού, χώρο καταφέραμε με αξιοσύνη να γιορτάσουμε τα 67 χρόνια από τον ξεσηκωμό. Εντάξει ξεφύγαμε λίγο στους χρόνους μας αλλά είχαμε τόσα να πούμε που ας μας συνγχωρέσουν εκείνοι που βαρέθηκαν. Ύστερα ήρθε το πάρτυ (δεν ήρθαν οι μέλισσες) στο DC. Μας τίμησαν με την παρουσία τους 150 νεολαίοι της Καρπάθου. Ο Λάζαρος Κοσμάς μαζί με τον Αλέξανδρο Αλεξιάδη επιμελήθηκαν την προετοιμασία. Το αποτέλεσμα ήταν μια άρτια διοργάνωση. Οι κυρίες του συλλόγου μας διοργάνωσαν άψογα και με πολύ μεγάλη συμμετοχή εκδρομή στο Κλειδί Θήβας για τον εσπερινό στο τοπικό μοναστήρι. Ο σύλλογος αγκάλιασε την γειτονιά που είναι το σπίτι μας. Διοργανώθηκε γιορτή για τα παιδιά σε συνεργασία με τον Εξωραιστικό Σύλλογο Ευαγγελιστρίας Πειραιά. Μα και οι παντρεμένοι με Καρπαθιές, που δεν έχουν καταγωγή από το νησί μας, βρήκαν σε μας μια φιλόξενη αγκαλιά. Μαζί σχεδιάζουμε και θα υλοποιήσουμε ένα σωρό ιδέες. Ο Δεκέμβρης είχε κάλαντα που έγραψε η Γεωργία Διακονή. Κάλαντα που συγκίνησαν τους συντοποίτες μας αλλα έδωσαν σε μας τα απαραίτητα χρήματα για να συνεχίσουμε πολιτιστικές δράσεις. Έπίσης έδωσαν και αρκετές θερμίδες αφού δεν σταμάτησε από σπίτι σε σπίτι το κέρασμα. Ο Γιάννης Σακελλαρίδης κρατούσε το τέμπο των καλάντων μα φωνή δεν έβγαινε αφού το πρωινό ξύπνημα μας δυσκόλεψε όλους. Ο Βασίλης Ρηγοπούλης πήρε πάνω του και έβγαλε με επιτυχία τα κάλαντα στα βόρεια προάστεια. Ετοιμάζουμε και αθλητικές (για την ακρίβεια ποδηλατικές) δράσεις για να κάψουμε τα κιλά που πήραμε από τα κεράσματα στα σπίτια που τραγουδήσαμε τα κάλαντα. Ο Μηνάς Αλεξίου επιτέλους χαμογέλασε, αφού αισθάνθηκε πως θα τα καταφέρουμε με το χαράτσι της ΔΕΗ, όπως συνηθίζει να επαναλαμβάνει... λεφτά υπάρχουν.
Οι στόχοι του 2012 ακόμη περισσότεροι. Είναι που βλέπουμε την αναγκαιότητα, η παρουσία του συλλόγου θα γίνει ακόμη πιο δυνατή. Θέλουμε το Μενετιάτικο σπίτι να ανοίγει ακόμη περισσότερο και να γεμίζει φωνές αλλά και γόνιμη σκέψη. Από ιδέες αλλα και προτάσεις δεν σταματάμε. Είμαστε έτοιμοι να μετατρέψουμε την μεγάλη σάλα στο ισόγειο σε κνηματογραφική λέσχη και να ξεκινήσουμε μαθήματα ακόμη και παροδοσιακών μουσικών οργάνων. Μα ήδη οργανώνουμε το κορυφαίο πιά τουρνουά Μπιλότας και ετοιμάζουμε το πιπέρι για την Καθαρή Δευτέρα ενώ η προγραμματισμένη κοπή της πίτας στις 15 Ιανουαρίου 2012, συνοδεύεται από εικοσαμελή χορωδία της μαέστρου κας Ελένης Γκαϊτατζή. Η δράση μας όμως θα είναι ανάλογη με την διάθεση και την παρουσία των μελών μας. Το 2011 άφησε κληρονομιά για όλους τους Έλληνες μια βαθειά και παρατεταμένη ύφεση. Κουράζει όμως η μιζέρια και η κατήφεια ακόμη περισσότερο. Νιώθουμε πως ο δικός μας ρόλος είναι μια σημαντικός αφού αποτελεί διέξοδο σε μια σκληρή, μίζερη και άχρωμη καθημερινότητα. Πολλές οι σκέψεις για δράσεις, πολύ το υλικό που έχουμε για να επεξεργαστούμε. Μα εξίσου μεγάλη η κληρονομιά που μας παραλάβαμε και δεν το ξεχνάμε καμμιά στιγμή. Ευχαριστούμε όλους τους Μενετιάτες, για εμάς δεν υπάρχουν ανώνυμοι είναι όλοι δίκοι μας είμαστε μια οικογένεια.
|
